هشت سین

 

سین اول – سلام " سلامتی و نشاط که نشاط زکا ت زندگیست .

سین دوم – سال 87 به تایید همه دوستان سال پر فراز و نشیب و هیاهو و جنجال و اعصاب خوردی و دلخوری و جا خالی دادن و پشت هم دیگه رو خالی کردن و دوستی و آشنایی با آدمهای جدید و کلی تجربه و در مجموع سال سرنوشت سازی بود همراه با عشق.

سین سوم – سال سفر فرنگ که نرفتیم  یعنی نذاشتند که بریم . ولی تا همون جایی که رفتیم دوستان بسیار خوبی پیدا کردیم و کلی تو کوپه قطار زدیم و رقصیدیم (تصور کن تو کوپه من باشم – ممد سایبانی باشه – حسن بردال – احمد کارگران – ابرام پشتکوهی  اینا هم باشن وای که حسن بردال در آن کوپه تاریک چه کرد با ما !

سین چهارم – سال سن تئاتر بود یعنی اینکه سن تئاتر به ناگاه پذیرای تعداد زیادی آدم معترض به وضعیت تئاتر استان  بود . که فی نفسه در ابتدا حرکت خوبی بود و من هنوز اعتقاد دارم که فقط یک اعتراض صنفی بود مثل اعتراض صنف تاکسیرانها و نه چیز دیگر که متاسفانه دو ستان موضوع راجور دیگر جلوه دادند بخصوص با راه اندازی آن دو و بلاگ کذایی؛ همه چیز رو به گند کشیدند و  این واقعه هنر استان را به قبل وبعد از خودش تقسیم خواهد کرد .

سین پنجم – سال سانسور سال توقیف سال رد صلاحیت سال ضد ارزش سال حال گیری سا ل تلافی سال عقده سال جنگ سال رضا کمالی سال جنگ در همسایگی .

سین ششم – سالی بود که بلاخره منو دانشگاه همد یگه رو طلاق دادیم.( برو دیگه دوست ندارم ). و برای من چه تلخ تمام شد .

سین هفتم – سالی که خاتمی آمد سالی که خاتمی رفت .

می گویند همان ظریف صدا صاف کرده اهوم گفته دوباره اهوم گفته و یکبار دیگه اهوم  گفته و گفتند این اهوم ها برای چیست ؟ جواب داده دوست دارم اهوم کنم شما مشکلی داری . به ظریف گفته اند نکند این اهوم ها به آن جلسه 88 نفره ارتباطی دارد؟ ظریف گفته هیچم اینطور نیست چرا برای آدم حرف در میارین.  اهوم .

سین هشتم – سال سی سی یو سینما بود . درباره این وبلاگ و ارتباطش با بنده توضیحاتی لازم است . همینجا و با صدای رسا وروشن اعلام می کنم ارتباط من با این وبلاگ فقط در حد دو جلسه ای بود که  تو کافه دور هم نشستیم و درباره سینما حرف زدیم و قرارشد همون صحبتها تو وبلاگ منتشر بشه فقط همین نه بیشتر و نه کمتر و هیچ ارتباطی بین من و انتخاب ترین و برترین وجود ندارد  عکسهایی  رو هم که  اون بالا توی لو گو می بینید تزئینی است و برای خالی نبودن عریضه یعنی این وبلاگ یگ وبلاگ گروهی نیست بلکه مربوط به یک نفر  آنهم مرتضی نیک نهاد است . اینها را گفتم چون همه جا از ما در باره انتخاب بهترین و برترین سوال می کنند و مرتضی هم توضیح در ست و درمونی نمی داد .

اساسا من با انتخاب ترین و بهترین در عرصه فرهنگ و هنر مخالفم چون فکر می کنم اینجا گود زور خونه یا لیگ برتر نیست که ما بخوایم بهترین و برترین رو انتخاب کنیم این اینجا عرصه ایثار و مایه گذاشتن از جان است و همه به اندازه خودشان دارند تلاش می کنند و گوشه ای از کار را گرفته اند و خون دل می خورند .

پ . ن .اما سال 88 برای ایران سال سرنوشت سازیست امیدوارم انتخاب درستی داشته باشیم

امیدوارم تعطیلات خوش بگذره ما که داریم حال می کنیم . 

عکس از ایمان